Попова Евдокия Николаевна, 82 г.
Oli ukonjyry
Laulettih prot'ažnoita viršie
Pirttie peštih
Šuuveldih
Unissa moned nähäh pokoiniekkoja
Biessa matkai miän keralla
On nähty meččähistä
Užottih uniloih
Unissa näin vetehistä
Hukad tuldih Pohjozen peräldä
Jänis kossoi gor'a
Repo puuhu noužou
Olen kondieta nähnyn
Mečäššä on eläimijä
Kävelläh čiganat
Leikkilöistä
Elettih šuurissa perehissä
Poltettih huuhtie
Zagadivaidih vanhat
Mela kainaloh - pojehal'i
Brat'ina oli šuuri miska
Šöimmä yheštä bludoista
Oldii starovierat
Puan,arvella täyši Popovua
Myö oštima tämän kojin
Pellot on kiviköt
Rahvahat ollah boikoit
Žiivatalla riivimmä lehtie
Rauvizlehti lipettäy
Meččüä on
Košket Juuma, Užma
Puan'arvi on kun kesseli järvi
Mie ostrovalla kažvoin
Pappi opašti kolme päivyä
Puan'arvi mahetah hyvin venüäheksi
Omie on Petroskoilla
Olen jo kahekšannella kymmennellä vuuvella
Luajin hurstie, mattuo