Ефимов Егор Васильевич, 1899 г.р., д. Селище.
Hebo šyö hiiren pežän
Tämä iče pl'ettieččoo
Hukka suamo hišn'ikka
Rebo voruičči kanazie
Huuhmaru pannaa l'yyhtehus
Kondie on hišn'ikka
Kondie laškeiččoo berluugaa
Mintää kudžahaizie rojuu
Kondie rojuu
N'äin kondien pezia
Loššin važaista silitin
Lošši hävittää šarvet
Iel'l'ä tapettii loššie
Jazva
Kuin nahka luajitaa
Oli miula koirani
Kakši kuniččua laššin
Paraš ohvotta
Rebuo ni prišlos'
Koivun pahka
Pordimo šordi jänikšen
Nozr'at liččua
Koiran mie l'ubuičen
Koiran kielessä l'ekarsvo
Mado n'okkua koiran
Tämä on opasnoi
Mado grebčanke
Myttyzil'l'ä dubinazella taputaa mado
Mado rieččo, mavon kettu
Vaskičča mado
Mavot šuahah pojat puušša
Mavot kiimitää
Kazilla valgei hännännokka
Koira ei varaja madua
Kazi ei el'ä
Kuin spruavie heboni
Hevoista emmä jouta
Jäniksin nahka
Kondien raavat
Kui jänikšel'l'ä pannaa raadoi
Haada hukkala varoin
Huuhmar hukilla varoin
Olet käänyn pyyhyzie
Anžua pijettii
Kui pannaa kuuhmaruzie
Birčovan käävää
Kuin meččoloih kääväh
Šiinä magualin yödä
Kylä palo
Mistä tämä Karjala
Opokašša oli kyl'ä
Kaskie n'i prišlos'
Kolme šurmua
Šuoh kattaa
Myö viel'ä kolmen keži
Miun vel'l'i oli šielä
Kondie liččon
Kondieda käädii obluavalla
Krugom vuuvet olen mečäššä
Sie oletgo n'ähnyn kodua
Iel'l'ä joolun meil'l'ä rahua
Lahnan kuvušša
Riižä
Nuottua joolu
Heidä pidää venehellä
Yhen elies's'äi sain
Kuin peitäh nazevkazie
Norka puuttu merdaa
En tiedän snahua
Kuin kääväh kuuričalla
Iel'l'ä brodimma
A iel'l'ä toko Čelin'äl'l'ä
A ka mie kniigua luvin
Jäzie ongittamas
Mado Jaroešša on kalua
L'öttöloga nazivaičieččo
Pyörykkä lammi
Arzuamo
Kuuričat oldii
Pri carizme kaivettuon
Kondratta
Norka
Oravua on tri goda
A ka ei suanun nähä
Kondie talvella magua
Ne muatah yl'ähänä
Tedri mänö lumee
Pordimo
Iel'l'ä obložittii
Val'l'icimme ružjie
Sukan' om parembi
Om mouzie koirie
Koiralla lihua emmä anna
Koirua val'ličemma
Opaštan en
I ka tänä vuona
Koira tavotti mečon elävän
Oli hyvie koirie
Kerran yhen tavotin
Merdazie pejin