Лехто Наталья Осиповна, 1919 г.р., д. Регозеро.
Okafie-tät'i ol'i umpišokie
Miun pit'i t'ietyä äpärehistä tai lehmistä
Miän ukko ol'i viisaš mieš
Šiänalua kivist'äy
Ihmisen vartalošta
Miuhu tultih šulhaset
L'evan Vassel'ei rupei muokkautumah
Puapo otettih lašta hoitamah
Kakši netäl'ie kihlojen alla on neičyt
Ei ollun marjah aikua
Ämmö toi kalakukošša kultarahan muamolla
Muamo ol'i skuuppa
Ukkol'ašta muamo ol'i tuonun šiemenet
Heposella panemmä potakkua
Karšinan penkirellä pantih potakkua
Vettä mäni karšinah
Perttie peššeššä laulettih
A myö kun kerran šuurella pešulla pirttie pesimä
Eri kohašša ol'i l'iävä
Kaivošta
Ukko otti toisen akan
Hekla ol'i kaikin kaunehempi tyttätistä
Vassil'ei ol'i mukava mieš
Okafie tät'i halteutu
Šukuniemet
Livasella oli mikä n'imi
Lapšie ol'i äijä
N'imet anto pappi
Oli köyhyä tai pohattua
Tetrišellä ol'i monta kauppua
Vuaralyläššä ol'i kirikkö
Mimmoset oltih pellot
Haukanmarjakši nimitettih karpaluo
Marja- ta šienipaikat
Mujeh karjat tultih lume šatiella
Nuotašša ol'i pullot
Mujehta pyyvettih nuotalla
N'iemet
Palojärveštä lohta pyytimä
Härkäniemeštä kun lähet
Iron šyrjellä čäijyö kašvo
Kulettih polkuja myöt'e
T'iet
Šuošta poikki luajittih tietä
Luajittih kekoja
Nurmie peretäh
Kylä oli pieni Rökö järven rannalla